Psia dusza

Pan: - O, widzi pani, on sobie doskonale poradził z tą sytuacją. Niepotrzebnie się pani niepokoiła.

...

ja: - Bardzo pana przepraszam, najmocniej, on pana złapał za nogawkę, o brud został, przepraszam bardzo.

Pan: - No tak, tego nie było w planie. Idę, do widzenia pani.

Pan jest prawie znajomy, Wiesław jest tutaj równo pół roku, wiosna będzie tu za pięć godzin, zaćmienie słońca będzie za 11 lat.

 Mądrość ludowa mówi tak:

Charakterystyczną i na uwagę zasługującą u ludu naszego, jest też i to, że pies i różne jego części dostarczają materyjału do całego szeregu przekleństw.

I tak do najcięższych, ale zarazem i najzwyklejszych należą wyrażenia: psia krew , p. dusza , p. mać;

do lżejszych, ale równie często używanych: psia wiara , także ści wiara, p. jucha , p. para , psie ścierwo, p. mięso (miso), psi pysku ;

do najłagodniejszych zaś należą:  psia noga, p. kudła, p. kula , p. gada, p. mercha, p. bydło

 (B. Gustawicz, Podania, przesądy, gadki i nazwy ludowe w dziedzinie przyrody. Cz. 1, Zwierzęta, Kraków 1881, s. 53, [w POLONIE])